درمان زخم با پانسمان های نوین زخم
زخم ناشی از اختلال در پوست در پی دلایل مختلف است. تاریخ مراقبت از زخم با تاریخ بشر آغاز شده است. هدف مراقبت از زخم، بازسازی ساختار بافت در کوتاه ترین زمان ممکن، اصلاح ساختار پوست و وضعیت عملکردی، جلوگیری از عفونت، کاهش ورم، کاهش درد و رسیدن به بهترین نتیجه زیبایی شناختی است. در سال های اخیر مطالعات در مورد مکانیزم زخم زیاد بوده و گزینه های مختلفی در مراقبت از زخم ارائه شده است.
در گذشته، برای مراقبت از زخم از محصولات کتان، گاز استریل و پنبه ای با هدف جذب خونریزی و خشک نگه داشتن زخم و جلوگیری از رشد باکتری استفاده می شد.
در حال حاضر شناخته شده است که گرما و رطوبت به طور مستقیم با التیام زخم رابطه دارد و بازسازی سلول ها در بافت ها زمانی که حرارت، رطوبت و اکسیژن کافی وجود دارد، سرعت می یابد. مفهوم آماده سازی بستر زخم اساس شیوه های فعلی در مراقبت از زخم است.
از گذشته شناخته شده است که خوب بودن بستر زخم، به بهبود سریع زخم و کاهش عوارض جانبی خطرناک کمک می کند. با از بین بردن عوامل جلوگیری از بهبود زخم، بهبود زخم با توجه به فرایند طبیعی آن، مبنای رویکردهای فعلی را تشکیل می دهد.
مطلب مرتبط: درمان زخم
در تهیه بستر زخم مناسب، عوامل زیر مدنظر قرار می گیرد:
- کنترل بیماری هایی که باعث آسیب می شوند
- حذف بافت های مرده از زخم
- کاهش بار میکروب
- مدیریت خونریزی زخم
- اصلاح عملکرد سلول ها
در مراقبت از زخم، علت ایجاد زخم و سابقه بیمار در ابتدا مورد بررسی قرار گرفته و اولین قدم از بین بردن علت ایجاد زخم است.
بهترین و پیشرفته ترین روش پانسمان زخم
پانسمان نوین زخم، دارای عملکرد بیشتری نسبت به پوشش های قدیمی زخم دارد. برای محافظت از زخم در برابر عفونت، جذب خون و مایع زخم، فراهم کردن بهبود زخم به عنوان پانسمان استفاده می شوند.
امروزه مهمترین نوآوری در پوشش زخم، گسترش “مواد مرطوب کننده” است که می تواند از رطوبت زخم محافظت کند. از دهه 1980 و 1990 بسیاری از محصولات مرطوب کننده مانند هیدروکلوئید، آلژینات، فوم پلی یورتان و هیدروژل توسعه یافتند.
این محصولات دارای ویژگی های خاص مانند : بدون درد و راحت بودن آنها، بهبود سریع زخم در مقایسه با پانسمان های قبلی، کاهش دفعات تعویض پانسمان، همچنین هزینه های ارزان تر و جلوگیری از عفونت میکروب ها است.
پانسمان ایده آل زخم شامل ویژگی های زیر می باشد:
- ایجاد یک مانع در مقابل میکروب ها
- نباید سبب آسیب در اطراف بافت زخم شود
- باید عایق حرارت باشد
- نفوذ پذیری گاز باید ایده آل باشد
- فراهم کردن رطوبت ایده آل برای زخم
- خارج کردن مایع اضافی و بافت مضر
- باید با بافت بدن سازگار باشد
- باید شکاف زخم را کامل پر کند
- درد را کاهش دهد
- باید زیبا و ارگونومی باشد
- هنگام عوض کردن پانسمان نباید بافت زخم برداشته شود
- باید مقرون به صرفه باشد
- نباید سبب ایجاد بو شود
پانسمان مدرن به طور کلی به 5 گروه اصلی طبقه بندی می شود. این محصولات معمولا در انواع زخم ها در فرآیندهای بهبود، به تنهایی و یا ترکیبی استفاده می شود. این پانسمان ها:
- پانسمان آلژینات
- فیلم های شفاف پلی اورتان
- پانسمان هیدروژل
- پانسمان هیدروکلوئید
- فوم
پانسمان آلژینات
الیاف کلسیم آلژینات محصولاتی هستند که مکرر استفاده می شوند، جاذب هستند و خواص تبادل یونی منحصر به فرد دارند. هنگامی که به زخم اعمال می شود، یون های کلسیم در الیاف با یون های سدیم در بدن جایگزین می شوند و برخی از الیاف ها به آلژینات تبدیل می شوند. آنها می توانند 20-30 برابر وزن خود، مایع زخم را جذب کنند.
الیاف متورم شده و بر روی سطح زخم ژل تشکیل می شود. تشکیل این ژل آلژینات هیدروفیلی یک محیط مرطوب برای بهبود زخم فراهم می کند. با این حال اگر فورا از بافت های اشباع برداشته نشوند، می تواند در بافت های سالم آسیب های رطوبت ایجاد کند.
اثرات مخرب میکروب کم شده و باکتری ها می توانند به صورت پنهانی در ژل به دام افتاده و با عوض کردن پانسمان حذف شوند. آلژینات همچنین دارای اثرات تسکین درد و جلوگیری از خونریزی است. امروزه از جلبک های مختلف با خواص مختلف در انواع آلژینات استفاده می شود.
علاوه بر این، از بسیاری از نمک های آلژینات، مانند آلژینات روی و آلژینات نقره، در انسان به منظور به دست آوردن کمبود روی و از بین بردن میکروب استفاده کرد.
همچنین، به منظور افزایش ویژگی مقاومت خونریزی، می توان روی را به پانسمان آلژینات اضافه کرد. در پانسمان آلژینات، با گسترش بافت همبند در زخم، مقدار مایع جذب شده کاهش می یابد. هنگامی که ژل اشباع می شود خونریزی اتفاق میفتد. آلژینات را می توان خشک یا مرطوب استفاده کرد، انواع مختلفی برای زخم های حفره ای وجود دارد. از پانسمان آلژینات در زخم های با ضخامت جزئی و کامل، زخم های حفره ای، زخم های شدید و متوسط و زخم های عفونی استفاده می شود.
برای مقالات بیشتر به سایت وکیوم تراپی مراجعه فرمایید.
منبع:پانسمان های نوین
نکات مهم برای مراقبت از زخم در منزل
سطح مراقبت و برخورد شما با زخم می تواند روند درمان زخم را توسعه و یا شکست دهد. مراقبت از زخم مناسب در خانه به شما کمک می کند تا به سریع ترین حالت ممکن بهبود یابید و احتمال بروز عفونت و یا دیگر عواملی که در بهبود زخم تاخیر ایجاد می کنند را کاهش دهید.
با دنبال کردن این نکته ها به درمان زخم خود کمک کنید:
دست ها را بشویید
قبل از شستن دست ها هرگز زخم را لمس نکنید! دست ها را کاملا با صابون ضد باکتریایی بشویید تا باکتری ها و سایر آلودگی هایی را که می توانند باعث ایجاد عفونت شوند را حذف کنید.
زخم را تمیز نگه دارید
توصیه می شود که زخم های جزئی را به مدت پنج روز پس از ایجاد زخم خشک و تمیز نگه دارید تا زخم بطورکامل بهبود یابد. این مراحل را برای تمیز کردن مناسب زخم دنبال کنید.
از ضد عفونی کننده قوی برای زخم استفاده نکنید
عقل متعارف پیشنهاد می کند از ضد عفونی کننده هایی مانند پراکسید هیدروژن، الکل یا ید برای تمیز کردن زخم ها استفاده کند. با این حال بسیاری از این مواد برای ضدعفونی سطوح خانگی مناسب هستند و برای استفاده برای بافت انسان بسیار مضر هستند – مگر در شرایط اضطراری. زخم تمیز و پاک شده اولین گام برای بهبود مطلوب آن است. زخم خود را از آلودگی، باکتری ها و ذرات قابل مشاهده با ضد عفونی کننده ی ملایم تمیز کرده تا از عفونت جلوگیری کنید.
زخم خود را با هوا خشک نکنید
اگر فکر می کنید ایده ی خوب است که به پوست اجازه دهید تا پس از تمیز کردن یک بریدگی یا خراش نفس بکشد، دوباره فکر کنید. قرار گرفتن پوست در معرض هوا باعث می شود که عفونت بتواند تمام سطح زخم را بپوشاند. با محافظت از زخم های خود با پانسمان مناسب و مرطوب به بهبود طبیعی زخم کمک کنید.
پانسمان خود را عوض کنید
رها کردن زخم ها بدون پوشش می تواند سلول های سطحی را خشک کرده و باعث افزایش درد و خطر ابتلا به عفونت شود. برای پوشاندن زخم پس از تمیز کردن، از باند استریل یا گاز استفاده کنید و پانسمان را به موقع تعویض نمایید.
یک رژیم غذایی سالم داشته باشید
زمانی که بدن در بهترین وضعیت خود است، به طور موثرتری زخم ها را درمان می کند، پس تلاش کنید که رژیم غذایی سالمی داشته باشید. در واقع غذاهایی وجود دارد که می توانند روند بهبود را سرعت بخشند، از جمله غذاهایی با پروتئین های بالا، ویتامین ها و روی.
درمان های آرام بخش را امتحان کنید
با توجه به نوع زخم و علائم شما، درمان های متعددی می توانند درد را کاهش دهند. به عنوان مثال، آلوئه ورا و وازلین می توانند سوختگی ها و بریدگی ها را آرام کنند، در حالی که نگه داشتن یخ در منطقه آسیب دیده می تواند کبودی و تورم را کاهش دهند.
برای دستکاری زخم یا تاول وسوسه نشوید
در حالی که دستکاری تاول یا جدا کردن اسکاب زخم وسوسه انگیز بنظر می رسد، نگه داشتن زخم بدون دستکاری و اجازه دادن به بهبود طبیعی امن ترین گزینه درمان است. باز کردن تاول باعث ایجاد راهی برای ورود باکتری ها به زخم می شود. تاول ها و اسکاب ها مانند محافظی در مقابل عفونت عمل می کنند.
هیچ گاه اسکاب های زخم را جدا نکنید – اسکاب ها بخشی از روند بهبود هستند. جدا کردن اسکاب می تواند باعث ایجاد اسکار در محل زخم شود.
از خطرات احتمالی اجتناب کنید
از انجام فعالیت ها یا تمرین های ورزشی شدید که ممکن است موجب باز شدن زخم و یا اسکاب و در نتیجه تاخیر در فرآیند بهبود زخم شوند، خودداری کنید. مقدار کم فعالیت بدنی می تواند به بهبود کمک کند، فقط مراقب باشید که به بدن خود بیش از حد فشار وارد نکنید. همچنین توصیه شده است که از کارهایی که باعث قرار گرفتن زخم در معرض باکتری های بیش از حد می شوند مانند شنا در اقیانوس یا استخر عمومی، پوشش زخم با کفش یا دستکش برای مدت زمان طولانی و یا رها کردن منطقه آسیب دیده بدون پوشش در هنگام پخت و پز اجتناب کنید.
نظر پزشک خود را بپرسید
در حالی که می توانید مراقبت از زخم های جزئی را در خانه انجام دهید، هرگز برای مراجعه به متخصص زخم تامل نکنید. این موضوع به خصوص برای زخم های عمیق و همچنین صدماتی که نشانه های عفونت را نشان می دهد بسیار مهم است.
اگر متوجه علائم زیر شوید، با پزشک خود تماس بگیرید. این علائم ممکن است نشان دهنده زخم عفونی باشند:
- افزایش قرمزی یا تورم
- دردی که بدتر می شود
- پوست اطراف زخم گرم احساس می شود
- هنگام تمیز کردن زخم بوی ناخوشایندی احساس می کنید
- زهکشی غیرعادی یا افزایش یافته
- تب و یا لرز
اگر دچار زخم سوختگی یا زخمی که پوست را شکسته شده اید، با پزشک خود راجع به نیاز به واکسن کزاز مشورت کنید.
برای مقالات بیشتر به سایت وکیوم تراپی مراجعه فرمایید.
منبع: مراقبت از زخم در منزل
زخم عفونی، علل، نشانه ها و گزینه های درمان
زخم عفونی چیست؟
زخم عفونی زخمی است که در آن باکتری ها یا سایر میکروارگانیسم ها ساکن شده اند و سبب تاخیر در بهبود زخم و یا بدتر شدن زخم می شوند. عفونت زخم زمانی اتفاق می افتد که باکتری وارد شکاف پوست شود. این عفونت ممکن است فقط پوست یا بافت و اندام های عمیق تر نزدیک زخم را تحت تاثیر قرار دهد.
بیشتر زخم ها معمولا توسط باکتری ها آلوده می شوند. با این حال، ایجاد زخم های عفونی نتیجه زمانی است که سیستم دفاعی ایمنی بدن مشکل پیدا کرده و نمی تواند با رشد باکتری طبیعی مواجه شود. عفونت زخم های ناشی از جراحی یک خطر جدی برای سلامتی است، زیرا مطالعات نشان داده اند که 70 درصد مرگ بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند توسط عفونت های منطقه جراحی شده ایجاد می شود.
علل
اغلب موارد زخم های عفونی بوسیله باکتری ها ایجاد می شوند که از پوست، سایر قسمت های بدن یا محیط خارج می آیند. پوست حاوی باکتری است (فلور طبیعی) که اگر پوست دست نخورده باشد، معمولا بدون عارضه است. با این وجود، هنگامی که یک زخم وجود دارد، مانع محافظتی که توسط پوست ایجاد می شود، مختل می شود و این فلور طبیعی قادر است که منطقه مجروح را مستعمره کند. اینکار موجب آسیب بیشتر بافتی شده و می تواند التیام زخم را با ایجاد التهاب بیشتر طولانی تر کند.
شایع ترین باکتری ها باعث عفونت زخم استافیلوکوکوس اورئوس و سایر گروه های استافیلوکوک هستند. آلودگی سایر قسمت های بدن نیز ممکن است باعث عفونت زخم شود. پانسمان زخم ضعیف و شرایط غیر بهداشتی ممکن است خطر ابتلا به عفونت زخم را افزایش دهد.
چه چیزی خطر ابتلا به زخم عفونی را افزایش می دهد؟
هر چیزی که توانایی بدن شما برای بهبود زخم را کاهش می دهد ممکن است شما را در معرض خطر عفونت زخم قرار دهد. این شامل هر کدام از موارد زیر است:
- سن بالاتر از 65 سال
- سیگار کشیدن یا داشتن اضافه وزن
- بیماری هایی که سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کنند مانند دیابت، HIV یا سرطان
- داروهایی که باعث ایجاد سیستم ایمنی ضعیف می شوند نظیر استروئیدها
- اشعه، شیمی درمانی یا تغذیه نامناسب
- اشیای خارجی در زخم مانند شیشه یا فلز
- کاهش جریان خون به زخم ناشی از فشار خون بالا، یا رگ های خونی باریک یا مسدود شده
علائم و نشانه های عفونت زخم چیست؟
علائم شما ممکن است چند روز پس از ایجاد زخم شروع شود یا ممکن است یک یا دو یا دو ماه پس از زخم اتفاق بیفتد:
- تب
- پوست گرم، قرمز، دردناک یا متورم در نزدیکی زخم
- تراوش خون یا ترشح از زخم
- بوی نامطبوع از زخم
چه کسی در معرض خطر است
افرادی که دارای عملکرد ایمنی ضعیفی هستند از قبیل افراد مبتلا به دیابت و افراد مسن، در معرض خطر ابتلا به عفونت های زخم هستند، زیرا نمی توانند به آسانی با عفونت مبارزه کنند.
عوارض جانبی
زخم های عفونی می توانند عوارض جدی موضعی و سیستمیک داشته باشند. جدی ترین عوارض موضعی زخم های عفونی، زخم هایی هستند که بهبود نمی یابند که موجب درد و ناراحتی قابل توجه در بیمار می شود. این عفونت همچنین می تواند بر بافت های اطراف تأثیر بگذارد و ممکن است یک عفونت باکتریایی پوست (سلولیت) یا یک عفونت باکتریایی حاد یا مزمن (استئومیلیت) ایجاد کند. اگر عفونت به رگ های خونی گسترش پیدا کند، باکتری ها ممکن است گسترش پیدا کنند و باعث ایجاد عفونت در مناطق دیگر بدن شوند.
چگونه عفونت زخم تشخیص داده می شود؟
پزشک شما درباره سابقه پزشکیتان خواهد پرسید و شما را مورد بررسی قرار خواهد داد. او می پرسد چگونه و چه زمانی زخمی شدید؟ شما ممکن است نیاز به هر یک از تست های زیر داشته باشید:
- آزمایش های خون ممکن است برای بررسی عفونت انجام شود.
- اشعه ایکس یا CT ممکن است به دنبال عفونت در بافت های عمیق یا یک جسم خارجی در زخم شما باشد. به شما ممکن است مایع کنتراست داده شود تا عکس ها بهتر شوند. اگر تا به حال یک واکنش آلرژیک به مایع کنتراست داشتید، به پزشک اطلاع دهید.
- یک نمونه زخم مایع یا بافتی است که از زخم گرفته شده است. این نمونه به آزمایشگاه ارسال می شود و برای میکروب هایی که باعث عفونت شده اند، آزمایش می شود.
گزینه های درمان
فاکتور اصلی که باید در عفونت های زخم مورد توجه قرار گیرد مراقبت زخم مناسب است. یک زخم نیاز به محیط مرطوب (نه خیس) برای عملکرد مناسب سلول های مسئول بهبود زخم دارد. توصیه می شود که پانسمان ها باید روزانه (و یا چند بار در روز) تعویض شوند و به منظور کاهش خطر ابتلا به عفونت بیشتر، اقدامات احتیاطی مناسب (شستن دست قبل از پانسمان زخم، تجهیزات استرلیزه و غیره) صورت پذیرد تا احتمال عفونت بیشتر، کاهش یابد. تعدادی از پانسمان های پیشرفته که در حال حاضر در دسترس هستند، نیاز به تعویض پانسمان کمتری دارند و می توانند مزایایی را بیافزایند که موجب بهبود سریعتر زخم می شود.
استفاده از آنتی بیوتیک ها، چه به طور مستقیم بر روی زخم (موضعی) و یا به صورت خوراکی (سیستمیک)، باید فقط تحت نظر پزشک مصرف شود. در بعضی موارد عفونت شدید، ممکن است آنتی بیوتیک های وریدی برای مبارزه با عفونت شدید خون (سپسیس) داده شود.
درمان بستگی به شدت زخم، محل آن، و اینکه آیا مناطق دیگر تحت تاثیر قرار گرفته اند، دارد. همچنین ممکن است به سلامتی شما و طول مدت زخم شما بستگی داشته باشد. از پزشک خود در مورد اینها و سایر درمان هایی که ممکن است نیاز داشته باشید، بپرسید:
- دارو برای درمان عفونت و کاهش درد و تورم داده می شود.
- مراقبت از زخم ممکن است برای پاک کردن زخم انجام شود و به بهبودی آن کمک کند.
- وکیووم زخم نیز ممکن است روی زخم شما قرار گیرد تا به بهبودی آن کمک کند.
- اکسیژن تراپی (HBO) ممکن است برای رساندن اکسیژن بیشتری به بافت استفاده شود تا به آنها کمک کند بهبود یابند. اکسیژن تحت فشار زمانیکه در یک اتاق فشار نشسته اید به زخم اعمال می شود.
- جراحی ممکن است برای پاک کردن زخم یا حذف بافت عفونی یا مرده مورد نیاز باشد. جراحی همچنین ممکن است برای برداشتن یک شی خارجی مورد نیاز باشد.
چگونه می توانم به بهبود زخم خود کمک کنم؟
همان طور که از شما خواسته شده مراقبت از زخم خود را انجام دهید. زخم خود را تمیز و خشک نگه دارید. شما ممکن است نیاز داشته باشید که زخم خود را در هنگام حمام بپوشانید تا خیس نشود. زخم خود را همانطور که پزشک از شما خواسته با صابون و آب یا پاک کننده زخم تمیز کنید. پانسمان های جدید و تمیز قرار دهید. زمانی که پانسمان های خیس و یا کثیف شده اند آنها را تعویض کنید.
خوردن انواع غذاهای سالم. برای مثال شامل میوه ها، سبزیجات، نان های غلات کامل ، محصولات لبنی کم چرب، لوبیا، گوشت بدون چربی و ماهی هستند. غذاهای سالم ممکن است به بهبود سریعتر کمک کنند. شما همچنین ممکن است نیاز به مصرف ویتامین ها و مواد معدنی داشته باشید. از پزشک خود بپرسید که آیا شما نیاز به رژیم غذایی خاصی دارید.
سایر بیماری ها را مدیریت کنید. دستورالعمل های پزشک خود را برای مدیریت شرایط پزشکی که می تواند باعث بهبود آهسته زخم ها شود، دنبال کنید مثل فشار خون بالا و دیابت.
سیگار نکشید. نیکوتین و دیگر مواد شیمیایی در سیگار می توانند باعث بهبود آهسته زخم شوند. در صورتی که در حال حاضر سیگار می کشید و برای ترک آن به کمک نیاز دارید، از پزشک خود درخواست کمک کنید. سیگار الکترونیکی و یا تنباکوهای بدون دود هنوز هم حاوی نیکوتین هستند. قبل از استفاده از این محصولات، با پزشک خود صحبت کنید.
چه موقع باید فورا به دنبال مراقبت پزشکی باشم؟
- احساس تنگی نفس می کنید
- ضربان قلب شما سریعتر از حد معمول است.
- احساس گیجی می کنید.
- خون از پانسمان شما به بیرون نفوذ می کند.
- حس می کنید زخم شما تکه تکه می شود.
- شما می بینید که رگه های قرمز از ناحیه عفونی بیرون می آیند.
چه زمانی باید با پزشک خود تماس بگیرم؟
- تب یا لرز دارید
- درد، قرمزی یا تورم بیشتری در نزدیکی زخم شما وجود دارد.
- علائم شما بهبود نمی یابد.
- پوست اطراف زخم بی حس است.
- شما سوالات یا نگرانی ای مربوط به وضعیت خود یا مراقبت از زخم دارید.
برای مطالب بیشتر به سایت وکیوم تراپی مراجعه کنید.
منبع:زخم عفونی
درمان سوختگی، انواع سوختگی و نحوه مراقبت از آنها
سوختگی یکی از شایع ترین صدمات خانگی است، به ویژه در کودکان. اصطلاح “سوختگی” به معنی صدماتی بیشتر از احساس سوزش از این صدمات است. سوختگی با آسیب شدید پوست مشخص می شود که باعث می شود سلول های آسیب دیده و از بین بروند.
اکثر مردم می توانند از سوختگی بدون عواقب جدی، بسته به علت و درجه آسیب، بهبود یابند. سوختگی های جدی تر نیاز به مراقبت های اورژانسی فوری برای جلوگیری از عوارض و مرگ دارند.
سوختگی آسیب به گوشت بدن ناشی از عواملی مانند گرما، مواد شیمیایی، اصطکاک و یا برق است. این زخم ها می تواند با توجه به شدت آن درجه بندی شده و به جز سوختگی های درجه اول، اغلب برای معاینه و درمان زخم مناسب به مراقبت های پزشکی نیاز دارند. اگر اخیرا دچار سوختگی شده باشید، از یک متخصص زخم درخواست مشاوره پزشکی کنید. در ادامه مطلب یک مرور کلی از رایج ترین انواع سوختگی ها در اختیار شما قرار می دهیم:
سوختگی درجه اول
سوختگی های درجه اول که نیز به عنوان سوختگی های سطحی شناخته می شوند، زیرا تنها بر لایه های خارجی پوست، اپیدرم تاثیر می گذارد. پوست قرمز، خشک و دردناک می شود اما در نهایت لایه اپیدرم از بین می رود. سوختگی های درجه اول به طور معمول نیاز به مراقبت های پزشکی ندارند.
سوختگی درجه دوم
سوختگی درجه دوم معمولا به لایه درم گسترش می یابد و می تواند ضخامت جزئی سطحی و یا ضخامت عمقی داشته باشد. این سوختگی روی اپیدرم و درم تاثیر می گذارد، هرچند آسیب لایه دوم سطحی است. این نوع سوختگی ها ممکن است مرطوب و قرمز باشند و می توانند باعث ایجاد تاول شوند. ضخامت نسبتا عمیق سوختگی به طور کامل از طریق دو لایه پوست گسترش می یابد، اما ممکن است نسبت به سوختگی سطحی کمتر دردناک و قرمز باشد. با این حال، این سوختگی ها در زمان طولانی تری بهبود می یابند و می توانند اسکار بیشتری ایجاد کنند. سوختگی درجه دوم به احتمال زیاد به مراقبت پزشکی نیاز دارد.
سوختگی درجه سوم
سوختگی های درجه سوم از طریق تمام درم گسترش می یابند و باعث می شوند که پوست سفت شده و به رنگ سفید یا قهوه ای درآید. بهبود این نوع سوختگی می تواند چند ماه طول بکشد و نیاز به مراقبت از زخم سوختگی دارند.
سوختگی درجه چهارم
سوختگی های درجه چهارم از طریق کل پوست و نیز چربی، عضلات و استخوان های زیر آن گسترش می یابد. پوست به رنگ سیاه تبدیل می شود. سوختگی درجه چهارم که جدی ترین نوع سوختگی بوده و نیاز به معاینه فوری پزشکی و درمان است.
مراقبت از زخم سوختگی برای جلوگیری از عفونت و کمک به فرآیند بهبود بسیار مهم است.
مراقب از زخم سوختگی
در صورت سوختگی های درجه دوم، سوم و چهارم، شما باید به مرکز درمان زخم سوختگی برای درمان مناسب و پانسمان زخم مراجعه کنید. برای جلوگیری از عفونت بسیار مهم است که مراقبت های پزشکی فوری بگیرید تا از عوارض بیشتر مثل عفونت جلوگیری شود. متخصص زخم می تواند درجه سوختگی شما را تعیین کند.
دکتر زخم ممکن است از دبریدمان (خارج کردن جسم خارجی یا بافت مرده از محل و یا اطراف ضایعه ی تروماتیک یا آلوده تا زمانی که بافت سالم مجاور نمایان شود) برای برداشتن پوست آسیب دیده استفاده کند. پزشک همچنین بهترین گزینه پانسمان زخم را تعیین خواهد کرد. به گفته مجله پزشکی بریتانیا، پانسمان هیدروکلوئید برای دست و دیگر مناطق کوچک با ضخامت های سطحی سوختگی مفید است. پانسمان آلژینات نیز ممکن است مناسب باشد چرا که به زخم می چسبد و هنگامی که زخم بهبود می یابد، آلژینات جدا می شود.
مهم این است که زخم سوختگی را که در حال بهبود است، تمیز نگه داشته و برای جلوگیری از عفونت، باید پانسمان به طور مرتب تعویض شود. دکتر دستورالعمل ها را برای بررسی روند بهبودی ارائه می دهد. اگر زخم شدید است، تا زمان بهبود شرایط، تحت مراقبت دکتر قرار می گیرید.
سوختگی دلایل مختلفی دارد، از جمله:
- سوختن با مایعات گرم و داغ مثل آب جوش
- سوختگی های شیمیایی
- سوختگی های الکتریکی
- آتش ، از جمله آتش از کبریت، شمع و فندک
- قرار گرفتن در معرض نور خورشید
نوع سوختگی بر اساس علت آن نیست. به عنوان مثال، سوختن با مایعات داغ می تواند باعث ایجاد هر چهار نوع سوختگی شود، بسته به اینکه چقدر مایع داغ است و چه مدت در تماس با پوست بماند.
سوختگی های ناشی از مواد شیمیایی و الکتریسیته، مراقبت فوری پزشکی را نیاز دارند زیرا ممکن است در داخل بدن تاثیر بگذارد، حتی اگر آسیب پوستی جزئی باشد.
جلوگیری از تمام درجات سوختگی
بهترین روش برای مبارزه با سوختگی ها، جلوگیری از وقوع آنها است. مشاغل خاص شما را در معرض خطر بیشتری برای سوختگی قرار می دهند، اما واقعیت این است که بیشتر سوختگی ها در خانه اتفاق می افتد. نوزادان و کودکان خردسالان بیشتر آسیب پذیرند. اقدامات پیشگیرانه که می توانید در خانه انجام دهید عبارتند از:
- هنگام آشپزی کودکان را از آشپزخانه دور نگه دارید.
- دسته های پلاستیکی را به سمت پشت اجاق گاز بچرخانید.
- یک کپسول آتش نشانی در نزدیکی آشپزخانه قرار دهید.
- یکبار در ماه سنسورهای دود را آزمایش کنید.
- هر 10 سال یکبار سنسورهای دود را تعویض کنید.
- دمای آبگرم کن را زیر 120 درجه فارنهایت نگه دارید.
- قبل از استفاده از آب در حمام حرارت آن را اندازه گیری کنید.
- مواظب کبریت ها و فندک ها باشید.
- نصب پوشش برای پریزهای برق.
- کابل های الکتریکی را با سیمهای لخت چک کنید و آن ها از این حالت در بیاورید.
- مواد شیمیایی را خارج از دسترس نگهدارید و هنگام استفاده از مواد شیمیایی دستکش بپوشید.
- هر روز از کرم ضدآفتاب استفاده کنید و از نور شدید آفتاب دوری کنید.
- اطمینان حاصل کنید که سیگار و موارد مشابه کاملا خاموش شده اند.
همچنین مهم است که یک طرح فرار از آتش داشته باشید و یک بار در ماه آن را با خانواده خود تمرین کنید. در صورت آتش سوزی، اطمینان حاصل کنید که زیر دود سینه خیز بروید. این کار احتمال بیهوشی و گیر افتادن در آتش سوزی را کاهش می دهد.
چشم انداز سوختگی
هنگامی که سوختگی به درستی و به سرعت درمان می شود، چشم انداز سوختگی های درجه اول و دوم خوب است. این سوختگی به ندرت اسکار می شود، اما می تواند منجر به تغییر رنگ پوست شود. مهم این است که از آسیب و عفونت بیشتر جلوگیری شود. آسیب های فراوان از سوختگی های شدید درجه دوم و درجه سوم می تواند به مشکلات در بافت ها، استخوان ها و اندام ها منجر شود. بیماران ممکن است نیاز داشته باشند به:
- عمل جراحی
- درمان فیزیوتراپی
- توانبخشی
- مراقبت های مادام العمر
مهم است که درمان فیزیکی مناسب برای سوختگی دریافت کرد، اما فراموش نکنید که برای کمک به نیازهای عاطفی خود نیز راه حل پیدا کنید. در این رابطه می توانید با یک مشاور صحبت کنید.
برای مطالب بیشتر به سایت وکیوم تراپی مراجعه نمایید.
منبع سایت
درمان زخم ناشی از تروما یا تصادف
زخم ناشی از تروما یا تصادف، آسیب ناگهانی و ناخواسته است که می تواند از زخم های جزئی مانند پوست رفتگی زانو تا زخم های شدید، مانند زخم ناشی از شلیک گلوله را ایجاد کنند. زخم های تروماتیک شامل ساییدگی ها، پارگی ها، بریدگی های پوست، نیش ها، سوختگی ها و زخم های ترومای نافذ می شود.
تروما یا تصادف می تواند زخم های متفاوتی روی بدن ما به وجود بیاورد. برخلاف زخم های جراحی که در شرایط مطلوب و با استفاده از بیهوشی در عمل به وجود آمده اند، زخم های تروما به صورت ناگهانی و کنترل نشده رخ می دهند و می توانند بافت های زیادی را درگیر کرده و در صورت عمیق بودن منجر به آسیب های جدی گردند. قبل از درمان زخم ممکن است نیاز به تریاژ و احیا وجود داشته باشد.
معمولا خونریزی شریانی به راحتی تشخیص داده می شود، خون جهنده قرمز روشن در صورت وجود آشکار است، اما اگر پنهان باشد (به عنوان مثال در نتیجه آسیب آئورت) ممکن است منجر به شوک شدید و غیر منتظره ناشی از خونریزی شود. پس در زمان آسیب دیدگی تروما بررسی و معاینه برای هر گونه خونریزی داخلی یا خارجی و ترمیم یا مسدود کردن رگ های خونی ممکن است ضروری باشد. خونریزی سیاهرگی قرمز تیره است و می تواند با فشار مستقیم کافی کنترل شود. حتی رگهای بزرگ نیز ممکن است با فشار کافی بطور خودبه خودی خونریزی را متوقف کنند. خونریزی مویرگی احساس سوزش داشته و قرمز روشن است. اگر آسیب گسترده باشد نباید آن را دست کم گرفت، چرا که می تواند منجر به شوک شود.
خطر عفونی شدن زخم های ناشی از تروما با پاک کردن زخم و دبریدمان آن همراه با حذف هرگونه عامل خارجی و بافت مرده کاهش می یابد. اگر آلودگی شدید وجود داشته باشد، برای پیشگیری از عفونت از طیف گسترده ای از درمان های جلوگیری از عفونت و درمان عفونت اولیه مثل مصرف آنتی بیوتیک ها استفاده می شود. زخم های تروماتیک نیاز به پیشگیری برای کزاز دارند در نتیجه معمولا واکسن کزاز در طی درمان این زخم ها تزریق می شود.
چند نوع مختلف زخم تروما
ساییدگی زمانی رخ می دهد که یک نیروی مکانیکی، مانند اصطکاک یا برش، پوست را از بین می برد. به جز در مواردی که مقدار غیرعادی و زیادی از پوست درگیر باشد یا عفونت ایجاد شود، ساییدگی یکی از کمترین آسیب های تروماتیک است.
پارگی ها یک برش در پوست هستند که توسط یک جسم تیز مانند فلز، شیشه یا چوب ایجاد می شود. همچنین می تواند به علت حادثه ای باشد که نیروی برشی بالایی ایجاد می کند.
پارگی، لبه های نامنظم دارد و شدت آن بر اساس علت، اندازه، عمق و مکان آن مشخص می شود. بریدگی پوست نوع خاصی از پارگی است که اغلب بر بزرگسالان تاثیر می گذارد، که در آن اصطکاک به تنهایی یا اصطکاک به علاوه برش، لایه های پوست را جدا می کند. زخم نسبتا ضخیم زمانی رخ می دهد که اپیدرم از درم جدا شود؛ اگر یک اپیدرم و درم از بافت زیر جلدی جدا شوند، زخم کاملا ضخیم ایجاد می شود.
ممکن است نیش توسط یک حیوان مانند سگ، گربه، مار، یا جوندگان یا یک انسان ایجاد شود. مشخص کردن عامل گاز مهم است، چرا که بسته به عامل سم ها یا باکتری های متفاوتی می توانند وجود داشته باشند.
به عنوان مثال، گاز یک انسان می تواند زخم پانکچر ایجاد کند و باکتری هایی مانند استافیلوکوک اورئوس و استرپتوکوک را انتقال دهد. سایر بیماری های جدی که می توانند توسط گاز انسانی منتقل شوند شامل عفونت HIV، هپاتیت B و C، سفلیس و سل هستند.
گاز حیوانی می تواند منشاء هاری باشد و اگر حیوان بزرگ باشد، می تواند مقدار قابل توجهی آسیب بافتی ایجاد نماید.
زخم ترومای نافذ یک زخم پانکچر است که ممکن است ناشی از یک تصادف یا یک حمله شخصی مثلا با اشیاء تیز یا اسلحه باشد.
زخم اشیا تیز، زخمی کم سرعت است که به طور معمول به عنوان یک زخم پانکچر معمولی یا پارگی ظاهر می شود. در برخی موارد ممکن است شامل آسیب به ارگان های زیر محل زخم شود. اگر سلاح مورد استفاده آلوده باشد، بیمار در معرض عفونت موضعی، سپسیس و کزاز قرار می گیرد.
زخم گلوله یک زخم با سرعت بالا است. عواملی که شدت آسیب بافت را تعیین می کنند شامل کالیبر سلاح، سرعت پرتابه و موقعیت بیمار در زمان آسیب هستند.
زخم های ناشی از انفجار و شلیک گلوله
هنگامی که منبع ایجاد کننده زخم شتاب بالایی دارد به عنوان مثال، انفجار یا شلیک اسلحه، به علت اتلاف انرژی جنبشی آسیب بیشتری ایجاد می شود. گلوله علاوه بر آسیب های اسکلتی ناخودآگاه، در بافت نرم (مانند عضلات ران) نیز مسیر خالی در مسیر حرکت گلوله ایجاد می کند. این بافت ها دچار ایسکمی شده و ممکن است یک زخم بزرگ در قسمت خروجی وجود داشته باشد. در انتهای گلوله، حالت مکشی وجود دارد که لباس یا آلودگی را به درون زخم می کشد. این موضوع همراه با ایسکمی، یک محیط کشت ایده آل برای موجودات بی هوازی مانند عامل ایجاد گانگرن گازی ایجاد می کنند.
این زخم ها نیاز به دبریدمان توسعه یافته تا عمق بافت زنده دارند و باید تا زمانی که بافت گرانوله تشکیل شود، باز بمانند. ممکن است لازم باشد دبریدمان مجددا انجام گیرد. حتی پس از دبریدمان گسترده نیز، عفونت ممکن است به وجود آید و نیاز به درمان آنتی بیوتیکی است. در صورت مشکوک شدن یا مشاهده کردن آسیب ناشی از فشار، فاشیاتومی می تواند از عوارض سیستمیک، از جمله عفونت جلوگیری کند. پس از دبریدمان، ممکن است به بخیه نیاز باشد.
متناوبا، اگر ترکیبی از انقباضات زخم و اپیتلیالیزاسیون قابل قبول باشد، ممکن است زخم را تا درمان ثانویه رها کرد. گازهای انسانی و حیوانات به طور سنتی با این روش مدیریت می شوند، اما بسته شدن اولیه می تواند پس از دبریدمان زخم و برداشتن بافت های غیر زنده، انجام پذیرد.
بصورت کلی زخم های ناشی از تروما با آسیب کم مثل ساییدگی را می توان در منزل شستشو داد و ضدعفونی کرد اما اکثر زخم های تروما نیاز به مراقبت های پزشکی داشته و باید به سرعت به مراکز درمانی مراجعه کرد مخصوصا اگر احتمال خونریزی داخلی وجود داشته باشد.
برای مقالات بیشتر به سایت وکیوم تراپی مراجعه فرمایید.
منبع سایت