بسته شدن زخم با کمک وکیوم تراپی

بسته شدن زخم با کمک خلاء یا همان وکیوم تراپی (VAC) یک پیشرفت پیچیده در روش های استاندارد جراحی است و از زهکشی با کمک خلاء جهت حذف خون یا مایعات سرم از زخم یا محل عمل استفاده می کند.

موارد استفاده از وکیوم تراپی

تکنیک وکیوم تراپی در دهه گذشته برای زخم های حاد و مزمن به طور فزاینده ای مورد استفاده قرار گرفته است و مطالعات حیوانی نشان دهنده ی پیشرفت در بهبود زخم با کمک وکیوم تراپی هستند. استفاده از وکیوم تراپی علاوه بر استفاده در درمان زخم های معمول به انواع دیگر زخم ها مانند زخم های جراحی ناشی از روش های جراحی شکم، قفسه سینه و قلب گسترش یافته است. در حال حاضر، بسته شدن با کمک خلاء می تواند بر روی تمام انواع زخم ها استفاده شود: حاد، نیمه حاد یا مزمن.

روش وکیوم تراپی

وکیوم تراپی (که همچنین به عنوان خلاء درمانی، مهر و موم خلاء، فشار موضعی منفی و یا بسته شدن به کمک خلاء نامیده می شود) روش ساده ای است که در آن یک قطعه فوم با ساختار سلولی باز به داخل زخم وارد می شود و لوله تخلیه زخم با سوراخ های جانبی آن بر روی فوم قرار می گیرند. سپس کل منطقه با یک پوسته چسبناک شفاف پوشانده می شود، بطوریکه به پوست سالم اطراف حاشیه زخم کاملا محکم شده است. هنگامی که سری مشخص در انتهای لوله تخلیه به یک منبع خلاء متصل می شود، مایعات زخم برای دفع نهایی از طریق فوم به سمت مخزن کشیده می شوند.

پوسته پلاستیکی از نفوذ هوا جلوگیری می کند و اجازه می دهد خلاء جزئی در داخل زخم ایجاد شود، حجم آن را کاهش داده و باعث ایجاد تسکین در زمان تخلیه مایع شود. فوم دارای چند عملکرد مهم است: تضمین می کند که سطح کل زخم به طور یکنواخت در معرض تاثیر فشار منفی قرار می گیرد، با تماس با پایه یا لبه های زخم، مانع از انسداد سوراخ های تخلیه می شود و احتمال نظری ایجاد بافت نکروزی ناشی از فشار بالا روی منظقه را از بین می برد.

چگونه عمل می کند

با استفاده از وکیوم تراپی و تاثیر فشار منفی مایع ورم از طریق مکش از زخم خارج می شود. این امر موجب افزایش جریان خون به زخم (با ایجاد و گسترش رگهای خونی) و افزایش تکثیر سلولی می شود. یکی دیگر از مزایای مهم حذف مایعات، کاهش تجمیع باکتری ها در زخم است که در نتیجه احتمال مبتلا شدن به عفونت های زخم را کاهش می دهد. از طریق این اثرات وکیوم تراپی تشکیل بافت دانه گرانشی یا همان گرانولیشن را افزایش می دهد که عامل مهمی در بهبود و بسته شدن زخم است.

مزایای استفاده از وکیوم تراپی نسبت به درمان های دیگر

زخم های مزمن اغلب نیاز به بستری شدن طولانی مدت در بیمارستان برای درمان دارند. استفاده از وکیوم تراپی می تواند با افزایش سرعت بهبود زخم، مدت اقامت در بیمارستان را کاهش داده و منجر به بازگشت سریع تر بیمار به فعالیت های عادی شود. بهبود زخم سریع تر همچنین ناراحتی و درد بیمار را کاهش می دهد که منجر به افزایش احساس “خوب بودن” می شود.

علاوه بر این، درمان های دیگر زخم های مزمن اغلب نیاز به حداقل دو بار تعویض پانسمان در روز دارند، که نیازمند مهارت ها و تکنیک های خاص برای به حداقل رساندن خطر مبتلا شدن به عفونت است. وکیوم تراپی یک سیستم بسته است که فقط هر 48 ساعت یکبار نیاز به تعویض پانسمان دارد. محدود کردن قرار گیری زخم در معرض محیط اطراف باعث کاهش احتمال ابتلا به عفونت و کاهش نیاز به مواد و پرسنل واجد شرایط می شود.

وکیوم تراپی برای چه کسانی مناسب است

اگرچه که از وکیوم تراپی می توان در تقریبا همه انواع زخم ها از جمله زخم بستر، زخم های پای دیابتی و زخم های وریدی، زخم های ناشی از حادثه یا تروما، زخم های جراحی، فلپ ها و گرافت های پوستی و سوختگی های سطحی استفاده کرد. بیمارانی که از این روش بیشترین استفاده را می بردند، افرادی هستند که دارای زخم های عمیق و مزمن هستند.

آماده سازی

زخم هایی که می خواهند با استفاده از وکیوم تراپی درمان شوند ابتدا باید دبریدمان شوند. حیاتی است که تمام بافت نکروزی (مرده) از روی زخم برداشته شوند، زیرا موجب تاخیر در بهبود زخم و افزایش احتمال ابتلا به عفونت می شوند.

طول درمان

طول درمان به اندازه و عمق زخم بستگی دارد. زخم های طبیعی، زخم های کوچکتر و زخم های کم عمق، دوره های درمان کوتاه تری نیاز دارند. یک مطالعه در ایالات متحده، اثربخشی وکیوم تراپی را در میان بیماران مبتلا به زخم های مزمنی که درمان نمی شدند را بررسی کرد. در این مطالعه استفاده از وکیوم تراپی به مدت 6 هفته ادامه یافت و 80 تا 90 درصد زخم ها بسته شدند. نویسندگان این تحقیق بر این باور بودند که بسته شدن کامل زخم برای زخم های مزمن بزرگ تقریبا 16 تا 20 هفته طول خواهد کشید.

برای مقالات بیشتر به سایت وکیوم تراپی مراجعه فرمایید.

منبع:وکیوم تراپی