درجه بندی زخم بستر و روش درمان هریک

شما احتمالا زخم های فشاری را با نام رایج تر آن می شناسید: زخم بستر. این زخم ها زمانی اتفاق می افتند که در یک موقعیت برای زمان بیش از حد طولانی خوابیده یا نشسته اید و وزن بدن شما روی سطح بستر یا صندلی سبب قطع گردش خون به بعضی مناطق شود. شما می توانید در صورت ناتوانی برای بلند شدن از بستر یا روی صندلی چرخدار به این نوع زخم مبتلا شوید.

متخصص زخم شما ممکن است در مورد درجات زخم های بستر شما صحبت کند. درجات بر اساس این دسته بندی می شوند که زخم ها چه میزان عمیق هستند، و درجه ی زخم می تواند درمان آن را تحت تاثیر قرار دهد.

اگر سریع متوجه شوید، شانس خوبی برای بهبود این زخم ها در چند روز وجود دارد، بدون دردسر و با درد کم. اما بدون درمان، این زخم ها وخیم می شوند. شما می توانید زمانی که زخم ها کوچکتر شده و بافت صورتی در اطراف آن ظاهر شده متوجه شوید زخم رو به بهبود است.

درجه 1

مرحله ابتدایی پیدایش زخم است. در این مرحله زخم های بستر فقط بر لایه بالایی پوست شما تاثیر می گذارند.

• علائم:

درد، سوزش یا خارش، علائم شایع هستند. آن نقطه همچنین ممکن است متفاوت از پوست اطرافش باشد: محکمتر یا نرمتر، گرمتر یا سردتر.

ممکن است متوجه یک قسمت قرمز روی پوست خود شوید. اگر پوست تیره تر دارید، ممکن است تشخیص ناحیه تغییر رنگ داده شده دشوارتر باشد. نقطه هنگامی که روی آن فشار وارد می کنید یا حتی 10 تا 30 دقیقه پس از متوقف کردن فشار، روشن تر نمی شود. این به این معنی است که خون کمتری به منطقه می رسد.

• چه کاری باید انجام دهید:

اولین و مهمترین موضوع برای درمان هر گونه زخم بستر این است که فشار را متوقف کنید. موقعیت خود را تغییر دهید یا از پد های فوم، بالش یا تشک استفاده کنید.

اگر زمان زیادی را در رختخواب می گذرانید، سعی کنید حداقل هر 2 ساعت یکبار حرکت کنید. اگر نشسته باشید، هر 15 دقیقه حرکت کنید. شما ممکن است به کسی نیاز داشته باشید که به شما برای جابجایی کمک کند.

زخم بستر را با صابون ملایم و آب بشویید و آن را به آرامی خشک کنید.

ممکن است خوردن رژیم غذایی غنی از پروتئین، ویتامین A و C و مواد معدنی آهن و روی به فرایند بهبود کمک کند. اینها همه برای پوست شما مفید هستند. همچنین مقدار زیادی آب بنوشید.

• زمان ریکاوری:

درجه اول زخم بستر ممکن است در عرض 2 یا 3 روز از بین برود. اگر اینطور نیست، با دکتر خود تماس بگیرید.

درجه 2

این مرحله زمانی اتفاق می افتد که زخم به سطح عمیقتر پوست شما نفوذ می کند.

• علائم:

پوست شما شکسته می شود، و زخم باز بر جا می گذارد، یا شبیه تاول پر از مایعات به نظر می رسد. این ناحیه متورم، گرم و یا قرمز است. از زخم ممکن است مایع شفاف یا ترشحات خارج شود. و این که زخم دردناک است.

• چه کاری باید انجام دهید:

مراحل مشابه را برای درجه اول را دنبال کنید. همچنین باید زخم را با آب یا سرم نمکی تمیز کنید و آن را به آرامی خشک کنید. اینکار ممکن است دردناک باشد، بنابراین از پزشک خود بپرسید که آیا می توانید 30 تا 60 دقیقه قبل از تمیز کردن زخم، مسکن مصرف کنید.

زخم را با یک پانسمان شفاف و یا گاز مرطوب بپوشانید. اگر متوجه نشانه هایی از عفونت (مانند درد، تب و یا قرمزی) شدید، به پزشک خود بگویید.

• زمان ریکاوری:

درجه 2 زخم بستر باید در عرض 3 روز تا 3 هفته بهتر شود.

درجه 3

این زخم های بستر از لایه دوم پوست گذشته و به بافت چربی رفته اند.

• علائم:

زخم شبیه به یک دهانه به نظر می رسد و ممکن است بوی بد داشته باشدو همچنین ممکن است علائم عفونت را نشان دهد: لبه های قرمز، ترشح، بو، گرما و یا زهکشی. بافت در ناحیه زخم یا در اطراف آن اگر مرده باشند به رنگ سیاه در می آیند.

• چه کاری باید انجام دهید:

زخم های بستر درجه 3 نیاز به مراقبت بیشتری دارند. با دکتر خود صحبت کنید. او می تواند هرگونه بافت مرده را برداشته و برای مبارزه با عفونت زخم شما آنتی بیوتیک تجویز کند. شما همچنین می توانید تخت یا تشک مخصوص برای خود تهیه کنید.

• زمان ریکاوری:

بهبود مرحله 3 زخم بستر حداقل یک ماه و تا 4 ماه طول می کشد.

درجه 4

این زخم های بستر جدی ترین نوع هستند. برخی ممکن است حتی بر روی عضلات و رباط های شما نیز تأثیر بگذارند.

• علائم:

زخم عمیق و بزرگ شده است. پوست سیاه شده و علائم عفونت را نشان می دهد – لبه های قرمز، ترشح، بو،حرارت و یا زهکشی. شما ممکن است بتوانید تاندون ها، عضلات و استخوان را مشاهده کنید.

• چه کاری باید انجام دهید:

بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید این زخم ها نیاز به درمان فوری دارند و شما ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشید.

• زمان ریکاوری:

بهبود مرحله 4 زخم بستر می تواند 3 ماه یا بیشتر ، حتی یکسال طول بکشد.

درجات دیگر:

علاوه بر چهار درجه اصلی برای زخم بستر، 2 درجه دیگر وجود دارند:

درجه غیر قابل تشخیص (Unstageable)

زمانی است که شما نمیتوانید انتهای زخم بستر را ببینید، بنابراین نمی دانید عمق آن چه میزان است. دکتر شما تنها پس از تمیز کردن آن می تواند زخم را درجه بندی کند.

مشکوک به آسیب جدی در بافت عمیق (SDTI).

این درجه از زخم بستر زمانی است که سطح پوست شبیه درجه 1 یا 2 به نظر می رسد، اما در زیر آن سطح درجه 3 یا 4 زخم بستر وجود دارد.

برای مقالات بیشتر به سایت وکیوم تراپی مراجعه فرمایید.

منبع:زخم بستر

پانسمان هیدروکلوئید چیست و مناسب چه زخم های است

پانسمان هیدروکلوئید محیط مرطوب و محافظ برای بهبود زخم به وجود می آورد. پانسمان های هیدروکلوئید از زخم های غیر عفونی محافظت می کنند و اجازه می دهند که آنزیم های خود بدن به بهبود زخم ها کمک کنند. این پانسمان ها منحصر به فرد هستند چرا که به اندازه ی سایر پانسمان ها نیاز به تعویض ندارند و به راحتی اعمال می شوند.

پانسمان های هیدروکلوئید:

• حاوی عامل های تشکیل دهنده ژل در داخل پانسمان هستند
• دارای عایق ضد آب هستند که اغلب از پلی اورتان ساخته شده است
• در انواع شکل ها و ضخامت ها موجود هستند
• با مرز دارای چسب یا بدون چسب وجود دارند
• به ویژه برای ناحیه های که پانسمان در آن دشوار است، مانند آرنج و پاشنه ها ساخته شده اند

پانسمان های هیدروکلوئید چه زمانی مناسب هستند؟

این پانسمان های زخم برای استفاده در زخم هایی مفید هستند که:

• تمیز و بدون عفونت هستند
• عاری از آلودگی و بافت های مرده هستند
• خشک با مقدام کم ترشحات و یا بدون زهکشی هستند
• ضخامت متوسط دارند

از آنجا که این پانسمان انعطاف پذیر بوده و در برابر آب مقاوم است، همچنین می تواند یک لایه محافظ عالی برای زخم های اخیرا بهبود یافته یا برای زخم هایی با بهبود جزئی با بافت گرانوله که نیاز به حفاظت از آسیب های سطحی دارند، ایجاد نماید. علاوه بر این یک پانسمان هیدروکلوئید می تواند اطراف زخم را قالب گیری و عایق بندی کند تا بدن نیازی به مصرف انرژی بالایی برای بهبود زخم نداشته باشد.

چگونگی اعمال پانسمان های هیدروکلوئید

استفاده از پانسمان هیدروکلوئید شبیه به بهترین شیوه برای بیشتر مراقبت های زخم است. این مراحل را دنبال کنید:

• دست ها را بشویید و دستکش بپوشید.
• تمام پانسمان های قبلی را جدا کرده و دور بیاندازید.
• دستکش ها را در بیاورید و دور بیاندازید. دست ها را بشویید و دستکش های جدید بپوشید.
• زخم را با محلول سالین یا شستشوی زخم تمیز کنید.
• زخم را با گاز تمیز خشک کنید.
• دستکش ها را در بیاورید و دور بیاندازید. دست ها را بشویید و دستکش های جدید بپوشید.
• یک محافظ مرطوب به حاشیه زخم اعمال کنید. در زخم های عمیق تر، زخم را پرکننده های زخم تجویز شده پر کنید.
• یک پانسمان هیدروکلوئید که 5-2 سانتی متر بزرگتر از زخم است را انتخاب کنید.
• پانسمان هیدروکلوئید را بین دستها قرار دهید و آن را گرم کنید تا بهتر بچسبد. قسمت پشت پانسمان را جدا کنید.
• پانسمان را از وسط خم کنید و از مرکز زخم به بیرون زخم اعمال کنید.
• پانسمان را از قسمت مرکز به سمت بیرون صاف کنید. برای بهبود چسبندگی پانسمان را نگه دارید. اگر پانسمان چسب نداشته باشد یا برای پوشاندن بیشتر از نوار چسب استفاده نمایید.
• زباله ها را دور بیاندازید، دستکش ها را در بیاورید و آنها را هم دور بریزید.

برداشتن پانسمان هیدروکلوئید

برای حذف یک پانسمان هیدروکلوئید از یک زخم، این روشها را دنبال کنید:

• بر روی پوست در نزدیکی لبه پانسمان فشار وارد کرده و از یک طرف چسب را بالا ببرید.
• به بلند کردن چسب از لبه ها تا زمانی که کاملا آزاد شود ادامه دهید.
• با احتیاط پانسمان را در جهت رویش مو جدا بکشید.
• در صورت نیاز به پانسمان جدید، با استفاده از مراحل بالا دوباره پانسمان را اعمال کنید.

مدت زمان تعویض پانسمان

به طور کلی پانسمان هیدروکلوئید 3 تا 7 روز باقی می ماند. گاهی اوقات پانسمان هیدروکلوئید زودتر از قسمت لبه ها بلند می شود. اگر چنین اتفاقی بیفتد پانسمان باید زودتر تعویض شود. از آنجا که پانسمان هیدروکلوئید زخم را مرطوب نگه داشته و از آن محافظت می کند، زخم نیازی به تمیز کردن روزانه ندارد. در حقیقت زخم هایی که توسط پانسمان های هیدروکلوئید پوشانده می شوند، اگر به طور منظم در معرض هوا قرار نگیرند، سریع تر بهبود می یابند.

با این حال چون بررسی زخم پوشیده شده با پانسمان هیدروکلوئید کار آسانی نیست، استفاده از این نوع پانسمان فقط بر روی زخم هایی که کاملا تمیز و بدون عفونت هستند، حائز اهمیت است.

مزایای پانسمان های هیدروکلوئید

پانسمان هیدروکلوئید طولانی تر از بیشتر پانسمان ها باقی می مانند و در نتیجه نیاز به تعویض کمتری دارند. اعمال این پانسمان ها بر روی زخم آسان بوده و در شکل و اندازه های متفاوت برای زخم های متفاوت در دسترس هستند. پانسمان هیدروکلوئید همچنین می تواند با فشرده سازی وریدی مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این پانسمان های هیدروکلوئید معمولا می توانند فرایند درمان را سرعت بخشند چرا که:

• یک محیط مرطوب را فراهم می کند که به آنزیم های بدن اجازه می دهد تا برای بهبود کمک کنند.
• برای باکتری و سایر آلودگی ها نفوذ ناپذیر است.
• به زخم نمی چسبد.
• برای قالب گیری و جلوگیری از حرکات بدن در اطراف زخم، انعطاف پذیر است.

معایب پانسمان های هیدروکلوئید

این نوع پانسمان برای همه زخم ها مناسب نیست و در صورت وجود ترشحات زیاد یا عفونت نباید مورد استفاده قرار گیرد. معایب دیگر عبارتند از:

• ارزیابی زخم از طریق پانسمان می تواند دشوار باشد.
• پانسمان ها ممکن است در لبه ها پیچ خورده یا رول شوند.
• گاهی اوقات پانسمان به زخم می چسبد و هنگام برداشتن به پوست شکننده آسیب می رساند.
• پانسمان می تواند باعث ماسراسیون و یا هایپرگرانولیشن زخم شود.

استفاده از پانسمان هیدروکلوئید در بیماران مبتلا به دیابت

به طور کلی، پانسمان هیدروکلوئید باید بسیار محتاطانه در افراد مبتلا به دیابت، به خصوص در معرض زخم های پا استفاده شود. برای پای دیابتی ها استفاده کنید فقط اگر:

• ارزیابی کامل از بیمار صورت گرفته است.
• زخم فقط سطحی است و علامتی از عفونت وجود ندارد.
• ترشحات کم و متوسط ​​است.
• نشانه ای از ایسکمی وجود ندارد.
• پانسمان مرتبا تعویض می شود.

 برای مقالات بیشتر به سایت دکتر دهقانی زاده مراجعه کنید

منبع:پانسمان هیدروکلوئید