راه های کنترل درد زخم های حاد

درد به عنوان احساس جسمانی ناراحتی یا رنج که با یک اختلال بدنی مانند آسیب یا بیماری همراه است تعریف می شود. واکنش بیماران به انواع مختلف درد بسیار متفاوت است.

علل درد زخم

درد زخم به دو دسته تقسیم می شود:

• دردزا یا نوسیسپتیو (nociceptive)
• نوروپاتیک (neuropathic)

درد زخم می تواند ناشی از آسیب بافتی (نوسیسپتیو) یا اختلال عملکرد سیستم عصبی (نوروپاتیک) باشد. هر دو نوع درد زخم منشا و ویژگی های منحصر به فرد دارند و هر کدام به طور متفاوت به شیوه های درمان پاسخ می دهند.

انواع درد

نوع دردزا یا نوسیسپتیو به حالت دردی تیز یا شبیه اصابت چاقو حس می شود. این درد پاسخ به آسیب بافتی است که باعث می شود اعصاب درگیر پیام درد را به مغز ارسال کنند.

درد نوروپاتیک به عنوان سوزش، احساس سوزن سوزن شدن یا تیرکشیدن در ناحیه آسیب دیده حس می شود و ریشه ی درد مزمن است. این درد ناشی از آسیب یا اختلال عملکرد سیستم عصبی است.

علائم و نشانه ها

در حالی که درد های نوسیپتیو و نوروپاتیک به عنوان اساس پزشکی برای درد به کار می روند، علایم مختلف درد و علل روزمره متفاوتی به شرح زیر ارائه می دهند:

درد پس زمینه می تواند دردی گاه به گاه یا مداوم در محل زخم، حتی در حالت استراحت باشد.

درد اتفاقی این درد در ناحیه زخم در طول روز حین فعالیت های ساده مانند عطسه، سرفه، راه رفتن و یا تغییر موقعیت رخ می دهد.

درد رویه ای مستقیما مربوط به فعالیت ها و رویه هایی مانند تغییر روزانه پانسمان است.

درد عملیاتی ناشی از مداخلات تهاجمی زخم است مانند دبریدمان زخم یا بیوپسی زخم.

گزینه های درمان و مدیریت درد

زخم های حاد، زخم هایی هستند که نیاز به یک پروتکل درمان شدید برای کمک به بهبود در کوتاه مدت دارند. بر اساس اصول جراحی، زخم حادی که طی چهار تا شش هفته بهبود نیافته است، به طور کلی باید یک زخم مزمن در نظر گرفته شود. پروتکل های مختلفی برای درمان و مدیریت زخم های حاد و مزمن وجود دارد اما هر دو هدف مشابه دارند: پیشرفت در بهبود و نتیجه کلی.

مسکن

مدیریت درد با مسکن باید با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) مانند ایبوپروفن آغاز شود. در صورت نیاز این مسکن ها به مخدرهای ضعیف و در نهایت مخدر قوی با احتیاط در مورد احتمال اعتیاد به آن ها ارتقا می یابند. محققان دریافته اند که داروهای ضد انعقادی نیز می توانند برای کنترل درد زخم مفید باشند.

استفاده از بی حسی موضعی قبل از تعویض پانسمان می تواند به بیمار کمک کند که این روند که گاهی اوقات خسته کننده می شود، را تحمل کند. انتخاب بی حسی تهاجمی شامل بلاک عصبی منطقه ای یا اپیدورال یا سمپاتکتومی کمری برای کنترل درد زخم مزمن و ناتوان کننده می باشد.

مداخلات غیر دارویی

سایر گزینه های کنترل درد غیرتهاجمی غیر دارویی عبارتند از: تحریک الکتریکی عصبی پوست (TENS)، اولتراسوند تراپی و انرژی فرکانس رادیویی پالس (PRFE). این روش ها یا باعث تحریک بافت و یا کاهش درد می شوند.

رویه های تعویض پانسمان

مشارکت دادن بیمار در انتخاب گزینه های کنترل درد و انجام روش های تعویض پانسمان می تواند به کاهش اضطراب بیمار و روند بهبود کمک کند. حواس پرتی های ساده مانند گوش دادن به موسیقی گاهی می تواند به بیمار راحتی کافی در حین تعویض پانسمان را بدهد. تلاش برای ایجاد ترکیبی از درمان های تسکین دهنده درد برای تطابق با درد بیمار قبل از شروع تعویض پانسمان، به طور چشمگیری تجربه کلی و اثربخشی فرایند بهبود را افزایش می دهد.

کنترل عفونت

پیشگیری و کنترل عفونت زخم حیاتی است. زخم عفونی به طور چشمگیری شدت درد زخم را افزایش می دهد. با توجه به شرایط زخم و نتایج کشت زهکشی زخم، آنتی میکروب ها و آنتی بیوتیک ها می توانند برای کاهش عفونت و درد مرتبط به آن مفید باشند. آنتی بیوتیک داخل وریدی یا خوراکی ممکن است تجویز شود. درمان موضعی آنتی میکروبی در طی تغییر پانسمان استاندارد نیز گزینه مناسبی برای درمان عفونت زخم، بر اساس شرایط زخم و شواهد عفونت باکتریایی است.

نتیجه

درد زخم می تواند به طور چشمگیری بر کیفیت زندگی بیمار تاثیر گذارد. گزینه های درمان بسیاری وجود دارد، غیر دارویی، دارویی، غیر تهاجمی، تهاجمی، تسکین دهنده و اثربخش که از آن انتخاب کنید. تحت نظر متخصص زخم، گزینه هایی برای کنترل درد زخم های حاد و مزمن وجود دارد. ممکن است چندین جلسه مختلف برای پیدا کردن بهترین روش کنترل درد برای هر بیمار و هر وضعیت بالینی منحصر به فرد نیاز باشد. صبر و تجربه بالینی متخصص زخم شما به همراه مشارکت بیمار در روند، بهترین و موثر ترین انتخاب را در نهایت پیدا خواهد کرد.

برای مطالب بیشتر به سایت دکتر دهقانی زاده مراجعه کنید.

منبع سایت